สุนัขของโฮ่วอี้
เห็นฉางเอ๋อแอบกินยาอายุวัฒนะ
พิโรธแม้นดวงจันทร์ก็กลืนกิน

ขาวโพลนทั้งร่างกาย บนหัวมี1เขา
แผ่นหลังมีปีก
สามารถบินบนเมฆ

ขนขาวโพลน
แขนใหญ่มีพลัง
เสียงร้องโหยหวน

สถานที่ที่หลีลี่ปรากฎ
จะทำให้พื้นดินอุดมสมบูรณ์
ด้วยเหตุนี้จึงคาดการณ์ว่าหลีลี่ชำนาญด้านการขุดดิน

กระต่ายวังจันทรา
สัตว์เลี้ยงของฉางเอ๋อ
ชำนาญด้านการตำยา

เสือดาวห้าหาง
มีเขาที่หน้า
มีเสียงทรงพลัง

วิหคในตำนาน หน้าเป็นคนตัวเป็นไก่
มักปรากฎตัวช่วงโกลาหล
ทุกครั้งที่ปรากฎตัวจะทำให้เกิดสงคราม

นกที่ไม่ใช่นก
เสียงเหมือนทารก
สามารถกินคนได้

ร่างคลุมด้วยเกราะแข็ง
แกร่งเหมือนกระทิง
เมื่อใดก็ตามที่โลกเฟื่องฟูก็จะปรากฏตัวขึ้น

สัตว์ขี่ชือโหยว
ดุร้าย
กินเหล็กเป็นอาหาร

สัตว์เทพสุดน่ารัก
ตกใจได้ง่าย
ชำนาญการโจมตีด้วยละออง

นกเทพขาเดียว
เป็นสัญลักษณ์แห่งไฟ
สัตว์เลี้ยงของเทพอัคคี

ร่างกายบึกบึนเหมือนคางคกมีสามขา
เป็นสัตว์มงคล
สามารถเรียกเงินทองขจัดสิ่งชั่วร้ายได้

เติบโตที่ชิงชิว
จิ้งจอกเก้าหาง
เสียงเหมือนทารก สามารถกินคนได้

รูปร่างเช่นนกเหยี่ยว
ปกคลุมด้วยขนสีทอง
กางปีกโบยบินไกลเก้าหมื่นลี้

ไป๋เจ๋อรู้ทุกสรรพสิ่ง
รู้รูปลักษณ์ของทุกสิ่ง
เป็นสัตว์มงคลที่ทำให้โชคดี

กิเลนเป็นสัตว์มงคล
นำพามาซึ่งโชคลาภและแสงสว่าง
ทั้งยังขจัดสิ่งชั่วร้าย

เทพที่หัวเป็นคนร่างเป็นมังกร
ลืมตาเป็นกลางวัน หลับตาเป็นกลางคืน
เป่าลมเป็นหน้าหนาว ถอนหายใจเป็นหน้าร้อน

เป็นมิตรกับมนุษย์
พลังรบเหลือล้น
งาทั้งสี่ที่ต่อกรกับศัตรูแหลมคมดุจมีด

เดิมเป็นลูกน้องของชือโหยว
ต่อมา สวามิภักดิ์ต่อหวงตี้
ควบคุมลมทั่วทุกทิศ

แกร่งดุจกระทิง ผิวเข้มไม่มีเขา ขาเดียว
หากลงน้ำจะมีฝนตก
สว่างดุจอาทิตย์จันทรา เสียงดุจสายฟ้าฟาด

มีเก้าหัวตัวเป็นงู สัตว์ประหลาดแห่งน้ำและไฟ
สามารถทำให้เกิดอุทกภัยและอัคคีภัยได้
ว่ากันว่ามีเก้าชีวิต

หนึ่งในสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์
เทพบูรพาซึ่งเป็นตัวแทนของไท่ฮ่าวและดาวบูรพาทั้งเจ็ด
สัญลักษณ์ของส้าวหยางหนึ่งในสี่กลุ่มดาว ฤดูใบไม้ผลิหนึ่งในสี่ฤดู

หนึ่งในสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์
เทพปัจฉิมซึ่งเป็นตัวแทนของส้าวฮ่าวและดาวปัจฉิมทั้งเจ็ด
สัญลักษณ์ของส้าวหยินหนึ่งในสี่กลุ่มดาว ฤดูใบไม้ร่วงหนึ่งในสี่ฤดู

หนึ่งในสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์
เทพทักษิณซึ่งเป็นตัวแทนของเหยียนตี้และดาวทักษิณทั้งเจ็ด
สัญลักษณ์ของเหล่าหยางหนึ่งในสี่กลุ่มดาว ฤดูร้อนหนึ่งในสี่ฤดู

หนึ่งในสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์
เทพอุดรซึ่งเป็นตัวแทนของจวนซวูและดาวอุดรทั้งเจ็ด
สัญลักษณ์ของเหล่าหยินหนึ่งในสี่กลุ่มดาว ฤดูหนาวหนึ่งในสี่ฤดู

เป่ยหมิงมีปลา
นามว่าคุน
มีขนาดใหญ่มากกว่าพันลี้

หนึ่งในสี่มหาสัตว์อสูร
ยกยอความชั่ว
สร้างหายนะ

หนึ่งในสี่มหาสัตว์อสูร
หยิ่งผยอง
ดื้อรั้น

หนึ่งในสี่มหาสัตว์อสูร
ละโมบโลภมาก
ปรารถนาไม่สิ้นสุด

หนึ่งในสี่มหาสัตว์อสูร
ไม่มีปากไม่มีจมูก
แยกดีชั่วไม่ได้

บุตรของตี้จวิ้นและซีเหอ
เดิมมีสิบดวง หลังถูกโฮ่วอี้ยิงตะวันก็เหลือเพียงดวงเดียว
จากนั้นก็ขึ้นทางตะวันออกลงทางตะวันตกอย่างขยันขันแข็ง

ผู้ปกครองสภาพอากาศ
เคยช่วยหวงตี้กำจัดชือโหยว
ทั้งเคยใช้หางวาดพื้นดินเป็นแม่น้ำ ช่วยต้าหยูไม่ให้น้ำท่วม

วิหคปี่อี้ รูปร่างคล้ายเป็ดน้ำ หนึ่งปีกหนึ่งตา ตัวผู้ตัวเมียต้องผสานปีกบินด้วยกัน

หนึ่งในจตุรอสูรหายนะ มีรูปร่างคล้ายกับสุนัข สีดำทั้งร่าง กลืนเพลิงพ่นไฟ เมื่อพบเห็นจะเกิดอัคคีภัย

หนึ่งในจตุรอสูรหายนะ รูปร่างคล้ายกวางเผือกมีสี่เขา เมื่อพบมันจะเกิดธารน้ำไหลเชี่ยว

หนึ่งในจตุรอสูรหายนะ รูปร่างคล้ายวานร หัวขาวเท้าแดงเป็นลางแห่งสงครามและไฟป่า เมื่อพบจะทำให้โลกโกลาหล

หนึ่งในจตุรอสูรหายนะ รูปร่างคล้ายวัวมีหัวขาว ตาเดียวมีหางดั่งงู เดินผ่านน้ำเหือดแห้ง ใบหญ้าเหี่ยวเฉา เมื่อพบจะทำให้เกิดโรคภัยไข้เจ็บ

อสูรกินฝัน ลำตัวเหมือนม้าจมูกเหมือนช้าง กินฝันร้ายเป็นอาหาร เวลาหลับหนังสามารถป้องกันโรค ภาพร่างของมันสามารถขจัดความชั่วร้าย

มีหกเศียร มีร่างเหมือนนก ใบหน้าดั่งมนุษย์ อาศัยอยู่ในเขาเป่ยจี๋กุ้ย

ทุกครั้งเมื่อสิ้นปีมาบรรจบ บนโลกเกิดความวุ่นวาย เนื่องจากมันกลัวสีแดงและเสียงดัง คนยุคโบราณจึงจุดประทัด แปะมงคลแดงเพื่อไล่มัน เรียกประเพณีนี้ว่าการข้ามปี

ฉลู หนึ่งในสิบสองนักษัตร ตัวแทนแห่งการอุทิศเปี่ยมคุณธรรมแห่งตำนานโบราณแดนตะวันออก เป็นสัญลักษณ์แห่งความเพียรและซื่อสัตย์

หงส์ ราชันแห่งร้อยวิหค มีร่างที่เต็มไปด้วยสีสัน หากพบจะนำมาซึ่งความสงบสุขสู่โลก

ปลุกตื่นในยุคดึกดำบรรพ์ ดูดซับพลังสรรพสิ่งใต้ดิน กลายเป็นราชาอัคคีเยือกเย็นในที่สุด